z Dorotą Maciaszek (2 LP) rozmawia Natalia Ficoń (2 BC)
 |
| Dorota Maciaszek uczy się w Liceum Plastycznym. Pokazała nam kilka swoich prac i zdradziła, jak tworzy, radzi sobie z brakiem weny i krytyką. |
Natalia: Malujesz, rysujesz, rzeźbisz... Jak wygląda u Ciebie proces tworzenia?
Dorota: Zazwyczaj zakładam moje słuchawki i włączam muzykę (słucham wszystkiego!). Biorę pędzel, siadam i po prostu maluję. Ważne jest dobre oświetlenie, więc robię to przeważnie rano.
Natalia: Kto w malarstwie jest Twoim mistrzem i dlaczego?
Dorota: Hmmm... ciężko powiedzieć, ponieważ znam wielu malarzy, którzy tworzą wspaniałe rzeczy. Gdybym miała jednak wybierać, to postawiłabym na Vermeera. Jego obrazy są bardzo barwne. Vermeer łączy barwy chłodne i ciepłe. W dodatku jego dzieła są realistyczne, a ja sama również postrzegam siebie jako realistkę.
Natalia: Co robisz, gdy ci brakuje weny twórczej?
Dorota: Piszę z kimś na Facebooku (śmiech) albo rozmawiam z mamą. Często też spaceruję i obserwuję to, co mnie otacza. Inspiruje mnie nie tylko przyroda, ale także ludzie.
Natalia: Artysta jest często postrzegany jako osoba oderwana od rzeczywistości. Prawda czy stereotyp?
Dorota: W sumie to ciężko odpowiedzieć na to pytanie. Ja sama bywam czasem nieposkromiona i nieobliczalna, miewam różne dziwne pomysły (śmiech). Najbardziej szaloną rzeczą, jaką zrobiłam, było wyjście na dwór boso w czasie, gdy padał deszcz. Nagle zaczęłam po prostu tańczyć!
Natalia: Lubisz się wyróżniać?
Dorota: Są ludzie, którzy lubią się wyróżniać, ale ja należę do tych, którzy wolą wtapiać się w tłum. Jednocześnie szanuję tych, którzy lubią zwracać na siebie uwagę.
Natalia: Jak radzisz sobie z krytyką?
Dorota: Krytykę poddaję krytyce. Gdy ktoś mi mówi, że coś mu nie pasuje w mojej pracy, to sama oceniam, czy ten ktoś ma rację. Nie denerwuję się i podchodzę do takiej sytuacji z dystansem. Gdy znajdę jakiś błąd, to go naprawiam albo chociaż minimalizuję.
